Papegaai of zeepaardje?

Joepie, weer een vriendin die zich bij de gepensioneerdenbond voegt! (Zo noem ik ons 18-jarige, want 18 is écht al oud hoor)

Ik vroeg haar enkele keren wat ze wou hebben en kreeg steevast 'een papegaai' als antwoord.

Tja, een papegaai. Dan maar een knuffeltje, als accessoire voor in haar auto.

Dat wou ze graag nog, herinner ik mij.

Ik liet eerst mijn papa een patroontje van een papegaai tekenen (ik ben namelijk geen geboren tekenares), ter grootte van een A4. 

De stof had ik nog liggen van een ander project. Ze vond die stof super, omdat het zo zacht is.

Ik heb de twee stukken met de goede kant op elkaar gelegd en gestikt. Vanonder liet ik een opening, zodat de vulling (een oud maar zacht hoeslaken) er nog in kon.

Eenmaal binnenstebuiten gekeerd en opgevuld, heb ik het kleine stukje dicht gestikt.

Dan een knoopje als oogje op genaaid. 

Nu nog de pootjes, dat was niet gemakkelijk. Opvullen ging niet, en stikken was ook al een hele opgave. Doordat mijn stof begon uit te rafelen heb ik er een pootje moeten afknippen.

Uiteindelijk is het toch gestikt geraakt. 

Toen ik de mening van de Papa ging vragen kreeg ik als antwoord: 'Het lijkt wel meer op een schattig zeepaardje'. 

Doeme hé, hij heeft gelijk. De snavel is door het stikken een stukje ingekort. 

En het afsnijden van een pootje heeft er ook geen goed aan gedaan.

Dan kwam ik op het idee om er vleugeltjes aan te zetten.

Hier had ik wel de hulp van de Meter voor nodig.

En dit was het resultaat.

Maar de vraag blijft: papegaai of zeepaardje?

Het diertje krijgt alleszins een prachtig plaatsje in de auto!